ابوبکر و عمر وعثمان،استحقاق خلافت اللهی ؟!!!
(لاینال عهدی الظالمین) سوره بقره آیه 124
این آیه شریفه در مقام بیان قانونی است وآن اینکه مقام ولایت اللهی وخلیفة اللهی وامامت به آندسته از افرادی که ظلم کرده اند نمی رسد(ظلم در دید دین به اموری گفته می شود که باوجود آن درشخص موجب جهنمی شدن آن فرد میشود ).پس طبق نص وصریح این آیه آن فردی که ظلم می کند در همان حین ظلم کردن (متلبس به مبدا فعل شدن به اصطلاح اصولی )شامل این حکم می شود واز صلاحیت بدست آوردن این عهد و مقام میافتد . پس اگر این ظلم کردن استمرار بیابد و فردی تا آخر عمرش ظلم بکند قطعاً به این مقام نمی رسد و اگر کسی از اول عمرش تا آخر عمرش ظلمی نکند طبق این قانون اللهی صلاحیت رسیدن به مقام را دارد ولی ببینیم اگر کسی درپاره ی از زدگی اش ظلم بکند ودر پاره آخر عمرش ظلم نکند (حال چه توبه کند یا نکند ) چطور ؟به این مقام می رسد یا نه ؟باید در جواب بگویم نمی رسد چون که این قانون عام است وحکم عام شامل این مورد مشکوک هم میشود ونسبت به آن حجت است واز طرف دیگر دلیل خاصی در این مورد مشکوک وارد نشده تا حکم جدیدی دراین مساله بیان کند مثلاً:اگر پژشکی یگویدو قانونش این باشد که:من برای کسانی که رژیم غذای خود بشکند ورژیم شکن باشند ،این دارو را تجویز نمی کنم،این سخن او شامل آن کسی که دریک حیطه از زندگیش و لو یکبار رژیم خود را رعایت نکرده و شکسته هم میشود و نمی تواند آن فرد بگوید که:من بعضاً شکسته ام ویا قبلاً شکسته ام پس این سخن پژشک شامل من نمیشود؛ چون از آن پژشک در این مورد، حکم دیگری صادر نشده تا تکلیف او را مشخص کند واز طرف دیگر به این فرد هم، رژیم شکن گفته میشود
پس طبق ظاهر این آیه شریفه نتیجه می گیریم ومی توانیم بگویم که برسه نفر اول به اصطلاح خلفاء راشیدین (ابوبکر و عمر و عثمان )خلافت رسول اکرم که خلافةاللهی است نمی رسد چون از مسلمات مسلیمین ومورد اعتراف وپذیرش همه فرق اسلامی است که آنها قبل از اسلام وپذیرش آن ظالم بودند وچه ظلمی بزرگتر از شرک و بت پرستی که آنها قبل از اقرار به اسلام این صفت و خصوصیت را داشتن.نه تنها آنها بلکه یغیر از امامان شیعه همه آنانی که داعی خلافت داشتند ظالم بوده وظلمشان ثابت شده . پس این عهد اللهی به امامان شیعه میرسد چون عدم ظلم آنها مورد قبول بوده ویا اثبات نشده ومدعی ظالم بودن آنها توان اثبات آن را ندارد ومدرکی نخواهد یافت وکار نداریم به آیه تطهیر که محال بودن صدور ظلم از آنها را ثابت میکند .پس به حکم ظاهر باید شانیت داشتن این مقام را در آنها قبول کنیم.
